“’s Morgens word ik wakker met een houten kop” Deze woorden kwamen even in mijn gedachten toen ik die woensdag wakker werd. Niet zozeer mijn hoofd, maar wel mijn rug en ledematen leken wel van hout. Een griepje? Maar neen, het zal de verhuis wel zijn die nog in mijn spieren zit. En hoe zou het gaan met de collega’s verhuizers, en hun builen en blutsen?
De dinsdag na Pasen was de harde kern van Rosaceus er even ingevlogen. Voor 9 uur stonden de tien van Rosaceus aan het Cultureel Centrum van Berchem om daar uit de kelder de aquaria en tentoonstellingsmaterialen op te halen. Jac was al dagen voordien druk bezig om plaats te maken in de loods, om leden warm te maken om te komen helpen, om de nodige vergunningen voor laden en lossen te vragen aan de Politie, om voldoende transportmogelijkheden te vinden en om afspraken te maken om in de kelder te kunnen geraken. Ook een portie geluk was ons toegedeeld, want de parking van het bedrijvencomplex van uitgeverij ‘de Tijd’ stond, in tegenstelling tot de weken ervoor, niet afgeladen vol auto’s. Met de toelating van de receptioniste konden de wagens vlakbij de nooduitgang geparkeerd worden om te laden.
Martine, Bob, Jac en Jac, Jos (Thys), Karel, Peter, Rudy, Swa en ondergetekende daalden af in de kelder om de materialen boven te halen, in te laden op de aanhangwagens en naar de loods te vervoeren.
Probleem was dat alles via een smal trapje naar boven moest gedragen worden, maar erger (lees: pijnlijker) waren de verwarmings- en sanitaire leidingen en de twee poetrels die langs het lage plafond liepen. Het was dus niet mogelijk om recht te lopen, en de Rosaceussers die dit toch waagden waren nadien duidelijk herkenbaar aan hun builen en hoofdwonden. Zo beseffen we ineens wat een luxe een ruime loods wel is.
Op vakkundige manier werden de stellingen en de aquaria in de aanhangwagens en de camionette geladen en dank zij een relatief rustig verkeer – blijkbaar hadden nogal wat werkende mensen een snipperdag genomen – liep het transport zeer vlot.
En zo stond het derde transport klaar om 14 uur, de kelder leeg en de gang geveegd, toen we samen een tas koffie gingen drinken aan de overkant van de straat. Juist dan was Ronny Moortgat, secretaris van Aquatom aangekomen en onverrichter zake naar huis teruggekeerd, aangezien er geen verhuisactiviteiten zichtbaar waren. Groot was zijn verrassing toen hij vernam dat alle materialen al afgevoerd waren.
Na een laatste rit naar de loods werd verder afgeladen en tegen half vijf zat het werk erop. Buiten alle verwachtingen, want in de planning hadden we op twee tot drie dagen gerekend. De werklust van alle aanwezigen, de chance met de parking en het relatief vlotte verkeer op de Singel rond ‘Antwerken’, samen met de goede voorbereidingen van en begeleiding door Jac, zorgden er inderdaad voor dat de verhuis in recordtempo ging.
Aan alle verhuizers: Bedankt, bedankt, bedankt.Ortwin